اثر تنظیم کننده‌های رشد گیاهی و چینه سرمایی بر رفع رکود بذر و شاخص‌های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیو شیمیایی دانهال‌های گردوی ایرانی (Juglans regia L.)

چکیده گردوی ایرانی (Juglans regia L.) یکی از مهمترین درختان میوه مناطق معتدله جهان است که به منظور تولید میوه و چوب آن پرورش می‌یابد. بذور گردو به دلیل وجود رکود فیزیولوژیکی و مکانیکی، دارای جوانه‌زنی نامنظم و با درصد پایین بوده که رشد بعدی دانهال را با مشکل مواجه می‌سازد. هدف این آزمایش بررسی اثر طول دوره چینه سرمایی (30 و 60 روز) و غلظت‌های مختلف تنظیم کننده‌های رشد گیاهی (اسید جیبرلیک و کینتین) بر رفع رکود و جوانه زنی بذور گردوی ایرانی بود. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 15 تیمار و 20 تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که طول دوره چینه سرمایی و غلظت‌های مختلف تنظیم کننده‌های رشد بر اکثر شاخص‌های بررسی شده در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی‌دار است، به‌طوری‌که تیمار تلفیقی 60 روز چینه سرمایی و 500 پی‌پی‌ام اسید جیبرلیک منجر به بیشترین درصد جوانه زنی (28/99 درصد)، سرعت جوانه‌زنی (91/2 بذر جوانه زده در روز)، طول شاخساره (35/24 سانتیمتر)، طول ریشه (50/17 سانتیمتر)، حجم ریشه (71/7 سانتیمتر مکعب)،‌ وزن تر شاخساره (78/6 گرم) و وزن تر ریشه (58/6 گرم) شد. با این وجود، بالاترین میزان کلروفیل a (64/18 میلی‌گرم بر گرم وزن تر)، کلروفیل b (62/10 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل کل (27/29 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) مربوط به تیمار 60 روز چینه سرمایی و 1000 پی‌پی‌ام کینتین بود.